Tussen Cannes en Nice.

In het vorige schrijfsel heb ik u verteld dat wij cabriogewijs naar het zuiden gereden zijn.

Daar aangekomen werd het autodak opgeplooid en geborgen in de kofferruimte.






Dagelijks oefenden wij onszelf in het vinden van de aangepaste houding en de juiste kledij bij het rijden langs de plaatselijke wegen onder een azure hemel.

De nieuwsgierige lezer, waartoe ik u zeker reken, vraagt zich natuurlijk af waar dit alles dan wel plaatsvond?
Wel, wij, Ingritta en ikzelf, hadden na lang en gedocumenteerd overleg besloten met deze nieuwe wagen, in de winterse omstandigheden die op dat moment heersten, de Alpen niet te trotseren om zodoende il bel paese te bereiken, maar pal zuiden te stomen en in het zicht van de mediterranese zee een flinke bocht naar het oosten te maken. De autoroute du soleil volgend belanden wij zo tussen Cannes en Nice.

Deze Côte d’Azur biedt ruimschoots de mogelijkheid om op allerlei vlakken en niveau’s te genieten van de plaatselijke aanbiedingen. Vooral in dit voorjaar nog vóór de grote zomerdrukte heeft men nog de keuze om te rijden en stoppen waar men zelf wil.

Mooie kusten, zonnige stranden, leuke dorpjes, interessante steden, prachtige musea, lekker mediterraans eten, frisse rosé, warme dagen, kleurrijke markten,…en dies meer, meer profiteroles voor La Ingritta.

Wij maakten opnieuw kennis met enkele plaatsen die wij in vroegere tijden reeds oppervlakkig en vanin een gesloten wagen verkenden. Ik kan u verzekeren dat de hernieuwde kennismaking vanuit onze cabrio helemaal geen déja-vu effect had, maar dat kan natuurlijk ook aan mijn tanende geheugen liggen.

Enfin, bij een volgende gelegenheid vertel ik u verder over ons bezoek aan deze charmante streek.

Ciao