Santo

’s Avonds, voor we naar ons bedje gaan, durf ik wel eens een boek ter hand te nemen om hieruit enkele bladzijden voor te lezen aan mijn ega Ingrita.
Reeds enkele weken nu lees ik uit “De mysterieuze vlam van koningin Loana” van Umberto Eco.
Het is een heel uitgesponnen boek, met zoals gewoonlijk bij Eco een schat aan informatie. In dit boek gaat het vooral over het herbeleven van zijn jeugd, de opkomst van het fascisme, de oorlog in Italië, …
Gisteren las ik verder in het boek vanaf pagina 356, en tot mijn prettige verbazing treedt Aloysius binnen in het verhaal!
Ik wil de gewaardeerde lezer dan ook laten delen in deze leerzame ervaring, die zeker tot ieders verbeelding spreekt.

Het verhaal speelt, met een flashback, in de jaren veertig, net na de tweede wereldoorlog.
Het hoofdpersonage is een jongen die toen zijn eerste ejaculatie krijgt en hierdoor met een natte broek en een schuldgevoel blijft zitten.
Ik citeer nu de passage uit het boek:

Ik zit in een biechtstoel. Een vurige kapucijn onderhoudt me langdurig over de deugd van de reinheid.
Hij zegt niets wat ik niet al had gelezen in de handboekjes in Solara, maar misschien ben ik na zijn woorden weer gaan lezen in De verstandige jongen van Don Bosco:

Ook op jullie jonge leeftijd zet de duivel valstrikken om jullie ziel te stelen…Om je te behoeden voor die verleidingen zal het zeer veel helpen als je je verre houdt van schandalige gelegenheden of gesprekken, van, openbare schouwspelen waar niets goeds aan is…Zorg ervoor dat je altijd bezig blijft, wanneer jullie niet weten wat te doen, versier dan het altaar, zorg voor de prentjes en schilderijtjes…Als de verleiding toch blijft bestaan maak dan een kruisteken, kus iets gezegends en zeg: “Heilige Aloysius, maak dat ik mijn God niet beledig.”Ik geef jullie de naam van deze heilige omdat hij door de Kerk is voorgedragen als de speciale beschermer van de jeugd…
Ontvlucht vooral het gezelschap van personen van het andere geslacht. Begrijp dit goed: ik bedoel dat jongens nooit ofte nimmer vertrouwd mogen raken met meisjes…Hun ogen zijn de vensters waardoor de zonde haar weg zoekt naar ons hart…blijf daarom nooit dingen bewonderen die ook maar enigszins jullie zedigheid aantasten. Aloysius van Gonzaga wilde niet eens dat zijn voeten werden gezien als hij in bed stapte of opstond. Hij stond zichzelf niet toe zijn moeder aan te kijken…Twee jaar lang diende hij de koningin van Spanje in de hoedanigheid van erepage en keek haar nooit aan.

Navolging van Santo Aloysius is niet gemakkelijk, of liever, de prijs om verzoekingen te ontvluchten lijkt nogal hoog, aangezien deze jongeman zich tot bloedens toe geselde; onder de lakens legde hij stukken hout neer om zichzelf ook in zijn slaap te pijnigen, en onder zijn kleren verstopte hij paardensporen bij gebrek aan een boetekleed; hij maakte het zichzelf ongemakkelijk bij het staan, het zitten, het lopen…Maar mijn biechtvader stelt me als voorbeeld van deugd Dominicus Savius voor, die weliswaar een vormloze broek aanheeft omdat hij teveel geknield zit, maar wiens boetedoening minder bloederig is dan die van Sint Aloysius; en hij spoort me aan om als voorbeeld van heilige schoonheid het zoet gelaat van Marie te aanschouwen.

Einde citaat
Na deze stichtende lectuur zijn wij dan maar gewoon gaan slapen.
De temperatuur was trouwens reeds te ver onder het behaaglijke “zangpunt” gezakt om nog maar op andere ideeën te komen.

Voor de devote geinteresserde; alle verdere informatie op de site
http://www.saintaloysiusgonzaga.com/

Ciao!