Kadril

Na een zaterdag hard werken aan het opstellen van examenvragen voor onze leerlingen, die avond toch nog wat cultuur meegepikt. Weer op de laatste nipper naar het CC Deurne gereden waar we om 20.29 h nog 2 kaartjes konden bemachtigen voor het optreden van Kadril om 20.30 h.
Ze hadden op ons gewacht om te beginnen, want we zaten amper neer of de mannen kwamen, onder luid applaus op het podium. Het publiek was duidelijk gemotiveerd, geen gelegenheidsbezoekers zoals wij, maar “hard-core-folk-fans”.
Inderdaad, Kadril is zowat de langst overlevende vlaamse folkgroep. Volgend jaar bestaan ze 30 jaar!! Proficiat.
Nu die mannen weten dus wel wat muziekspelen is, naast de meer bekende instrumenten zoals gitaar, viool en drums spelen ze ook op de koboz, de doedelzak, de draailier, de harmonika, de banjo, de mandoline, de kaval-fluit enz.

We hadden deze voorstelling eruit gekozen omdat ze rond het thema “emigratie vanuit Antwerpen naar Amerika” was opgebouwd. Vandaar de titel:” De andere kust“.
In het begin van de 20ste eeuw is er een hele volksverhuis geweest van Europeanen naar Amerika vanuit onze havenstad.
De Red Star Line schepen hebben tienduizenden mensen uit Polen, Hongarije, Duitsland, en België de grote oversteek laten maken naar New York.

Het knappe aan het optreden was dat er drie zangeressen waren, een Hongaarse, een Engelse en de vaste Vlaamse zangeres van Kadril, die afwisselend of soms samen liedjes vertolkten waarvan de teksten het lief en het leed van de emigratie vertelden.
We leerden daar ook dat Paul Simon een nazaat is van Hongaarse emigranten en dat hij met zijn song “American Tune” refereert naar die periode.
Er werd ook af en toe wat gedanst op het podium zoals dat past bij de folkies en het concert werd besloten met een grappige meezinger waarvan ik u de tekst hieronder noteer.

De meezinger:
Amerika is een schoon land, maar t’ is ve-erre
Een bakske me vier wielen is een ke-erre
A maske me een kort rokske aan ziede van ve-erre
En as da maske eur bukt ziege heur ste-erre!

Het lied werd gezongen met vóór elke zin de nodige gebarentaal. Type snijersbank, maar dan zonder de tekeningen en de aanwijsstok.
Ik beschrijf nu hoe het er op het podium en in de zaal aan toeging:
Muziek! En meebrullen maar

Hand boven de ogen , zoals de indianen turen in de verte.
Amerika is een schoon land, maar t’ is ve-erre

Met duim en wijsvinger van beide handen vorm je een rechthoek en direct daarna toon je de vier gespreide vingers van één hand.
Een bakske me vier wielen is een ke-erre

Met de twee handen geef je de omtrekken van een meisje aan, borsten en heupen worden geakcentueerd. Ter hoogte van de dijen toon je de lengte van het rokje.
A maske me een kort rokske aan ziede van ve-erre

Je bukt voorover en verder laat je het over aan de fantasie van de toehoorders.
En as da maske eur bukt ziege heur ste-erre!

Ik geef toe, het is voor interpretatie vatbaar en zelf weet ik ook niet goed wat ik me bij die sterre moet voorstellen, maar ik zie er wel wat in.

Buonasera.