3 dagen van Cultuur

Het voorbije weekend hebben we ons ondergedompeld in bonte cultuurbaden van een divers pluimage.
Het begon al vrijdagavond, direct na weeral een hectische werkweek vol van vergaderingen en uitstappen allerlei, om maar te zwijgen van alle rapportenperikelen naast het “gewone” lesgeven.
Maar vrijdagavond lieten we dat alles achter ons en haastten we ons naar de Bourlaschouwburg.
Ingrita had op school 2 tickets kunnen bemachtigen voor de productie:”Mefisto for ever” in een regie van Guy Cassiers.
De tekst is geschreven door Tom Lanoye en geïnspireerd op het boek “Mefisto” van Klaus Mann.
Het is echt een absolute aanrader qua acteerprestaties, regie en inhoud, maar het is een zwaar stuk, het is een historisch en politiek onderwerp dat vrij zwaar op de hand is.
Het stuk gaat over een toneelgezelschap in Duitsland in de jaren 30 van de vorige eeuw
Wat moeten ze doen als extreem-rechts na tumultueuze verkiezingen onverwachts aan de macht is gekomen? Sommigen besluiten om weg te gaan, anderen blijven en besluiten om de strijd van binnenuit te voeren.
Maar hoe lang kan je dat volhouden? Waar eindigt de strategie en waar begint het fatale compromis?
Guy Cassiers zegt hierover in een interview met “De Standaard” van 07/10/06:
“Ik vind het belangrijk dat we in deze voorstelling iemand volgen die in het begin maar één druppeltje water in zijn wijn doet, dan iets meer, en nog iets meer. Tot er uiteindelijk alleen maar water overschiet. Maar hij blijft zeggen dat het wijn is!”
Waar heb ik dat nog gehoord?
Ik durf deze voorstelling zeker aan te raden aan elke toneelliefhebber onder jullie.

Zaterdag werd onze italiaanse dag.
Eerst lekker cucinare (koken) en mangiare (eten) met de vrienden en s’avonds naar “U Funnacu” in het Zuiderpershuis.
Onder leiding van Pierre Vaiana (Italiaanse Limburgse Belg) waren enkele karakteristieke Italiaanse muzikanten bijeengekomen voor een muzikale creatie rond de viering van “60 jaar Italiaanse immigratie”
Vaiana zelf speelt sopraansaxofoon en werd vergezeld door de andere leden van 'Al Funduq': Manolo Cabras (contrabas) Fabian Fiorini (piano), Baba Sissoko (tamani, n'goni) en Carlo Rizzo (tamboerijn). Verder waren zangeres Lucilla Galeazzi, Luigi Lai (een Sardische launedasvirtuoos), gitarist Massimo Nardi en twee Siciliaanse koetsiers betrokken bij deze unieke uitvoering.
Het werd een muzikaal prachtige, gevarieerde avond met italiaanse maar ook mediterrane klanken en beelden.

Het Zuiderpershuis, wereldculturencentrum nodigt regelmatig muzikanten uit die mij, en u wellicht ook wel, aanspreken.
Donderdag 14 december treedt Ana Moura op. Zij is één van de grootste fadozangeressen van dit moment en ook erg mooi om te zien.
Een aanrader!!

Zondag was het culturele wat op een lager niveau te zoeken, maar het was wel degelijk aanwezig….in Kortrijk.

We wandelden de design- en architectuurwalk door het centrum met nadien een bezoek aan de nieuwe Xpo van Kortrijk waar de INTERIEUR Biënnale dit jaar haar 20e editie vierde.
Veel, veel, veel, van tijdloze klassiekers tot de allerlaatste trends, maar teveel voor een zondagnamiddag.

En zo beste vrienden…zijn de weekends erg interessant, maar veel te kort.

Ciao

Le Bel Indifférent

Le Bel Indifférent, liet ons niet onverschillig!

De sportdag was niet alleen geslaagd wegens het enthousiasme van de deelnemers en het mooie nazomerweer maar ook door het bijkomende feit dat door de verplaatsing die de Pito jongens en meisjes moesten maken naar het verre Oignies, Marco Polo te laat terug was om zijn gewonnen theatertickets die avond te kunnen gebruiken.
Hij was zo gul om deze te schenken aan…Ingrita.

Samen met muzikale collega Bettens (jawel verwant met die andere beroemde!) mocht ik van een mooie cultuuravond genieten.
Le bel indifférent is een operatheater van Jean Cocteau met muziek van Poulenc waarin de vrouw duidelijk de hoofdrol speelt. Teksten afgewisseld met melancholische liefdesliederen, of hoe mooi verdriet kan vertolkt worden.
De ene vrouw wacht in een hotelkamer op haar onverschillige minnaar. De andere vrouw zingt over haar verloren liefde. Deze getalenteerde zangeres was bovendien een oud-leerling van ons Pulhof, met name Valérie Vervoort.
Dit stuk is bovendien een unieke kans om Vitalski, de Antwerpe nachtburgemeester, een uur te zien zwijgen!

Daarna trokken wij van het Raamtheater naar de nabije Leopold De Waelplaats, op datzelfde Zuid. Hier werd namelijk die avond de Waterspiegel ingehuldigd. Een strakke waterplas, weliswaar met eb en vloed en zelfs waterplanten in steen. Het museum van Schone kunsten werd er schitterend in weerspiegeld!’t Zal wel niet lang duren of de Antwerpenaren zitten bij warm weer in de uitnodigende waterpartij.

“In het kader van het Van Dyck-jaar in 1999 investeerde de Stad Antwerpen in de heraanleg van de Leopold De Waelplaats. De plannen werden uitgewerkt door de architecten Robbrecht en Daem en Van Hee. In de ontwerpen was van meet af aan de integratie van een kunstwerk voorzien.Het concept voor de Waterspiegel werd ontworpen door de internationaal vermaarde Spaanse beeldhouwster Cristina Iglesias (°1956). Het ontwerp is een poëtische interpretatie van eb en vloed, van de tijd, van de beweging van het water: een herinnering aan de nabijgelegen Schelde.Dankzij het partnership tussen de Vlaamse Gemeenschap, de Provincie Antwerpen, de Stad Antwerpen, AWW, KBC en Vooruitzicht is met de uitvoering van de werken gestart.Speciale dank gaat uit naar Price Waterhouse Coopers PWC voor hun juridisch advies en naar architectenbureau Robbrecht en Daem.De feestelijke inhuldiging van de Waterspiegel is voorzien op 21 september 2006. Een buurtfeest met o.a. het Hermes Ensemble staat alvast op het programma!”

Op datzelfde plein, waar het op alle terrassen vollen bak was op deze aangename nazomerse avond, trokken wij naar café Hopper voor enkele cava’s. Schol Marco en grazie Polo en Pola voor jullie cultureel cadoke en….blijf jullie kansen wagen bij de Club!
Grazie!
Ingrita