pettegolezzi

Wednesday, November 30, 2005

Santo

’s Avonds, voor we naar ons bedje gaan, durf ik wel eens een boek ter hand te nemen om hieruit enkele bladzijden voor te lezen aan mijn ega Ingrita.
Reeds enkele weken nu lees ik uit “De mysterieuze vlam van koningin Loana” van Umberto Eco.
Het is een heel uitgesponnen boek, met zoals gewoonlijk bij Eco een schat aan informatie. In dit boek gaat het vooral over het herbeleven van zijn jeugd, de opkomst van het fascisme, de oorlog in Italië, …
Gisteren las ik verder in het boek vanaf pagina 356, en tot mijn prettige verbazing treedt Aloysius binnen in het verhaal!
Ik wil de gewaardeerde lezer dan ook laten delen in deze leerzame ervaring, die zeker tot ieders verbeelding spreekt.

Het verhaal speelt, met een flashback, in de jaren veertig, net na de tweede wereldoorlog.
Het hoofdpersonage is een jongen die toen zijn eerste ejaculatie krijgt en hierdoor met een natte broek en een schuldgevoel blijft zitten.
Ik citeer nu de passage uit het boek:

Ik zit in een biechtstoel. Een vurige kapucijn onderhoudt me langdurig over de deugd van de reinheid.
Hij zegt niets wat ik niet al had gelezen in de handboekjes in Solara, maar misschien ben ik na zijn woorden weer gaan lezen in De verstandige jongen van Don Bosco:

Ook op jullie jonge leeftijd zet de duivel valstrikken om jullie ziel te stelen…Om je te behoeden voor die verleidingen zal het zeer veel helpen als je je verre houdt van schandalige gelegenheden of gesprekken, van, openbare schouwspelen waar niets goeds aan is…Zorg ervoor dat je altijd bezig blijft, wanneer jullie niet weten wat te doen, versier dan het altaar, zorg voor de prentjes en schilderijtjes…Als de verleiding toch blijft bestaan maak dan een kruisteken, kus iets gezegends en zeg: “Heilige Aloysius, maak dat ik mijn God niet beledig.”Ik geef jullie de naam van deze heilige omdat hij door de Kerk is voorgedragen als de speciale beschermer van de jeugd…
Ontvlucht vooral het gezelschap van personen van het andere geslacht. Begrijp dit goed: ik bedoel dat jongens nooit ofte nimmer vertrouwd mogen raken met meisjes…Hun ogen zijn de vensters waardoor de zonde haar weg zoekt naar ons hart…blijf daarom nooit dingen bewonderen die ook maar enigszins jullie zedigheid aantasten. Aloysius van Gonzaga wilde niet eens dat zijn voeten werden gezien als hij in bed stapte of opstond. Hij stond zichzelf niet toe zijn moeder aan te kijken…Twee jaar lang diende hij de koningin van Spanje in de hoedanigheid van erepage en keek haar nooit aan.

Navolging van Santo Aloysius is niet gemakkelijk, of liever, de prijs om verzoekingen te ontvluchten lijkt nogal hoog, aangezien deze jongeman zich tot bloedens toe geselde; onder de lakens legde hij stukken hout neer om zichzelf ook in zijn slaap te pijnigen, en onder zijn kleren verstopte hij paardensporen bij gebrek aan een boetekleed; hij maakte het zichzelf ongemakkelijk bij het staan, het zitten, het lopen…Maar mijn biechtvader stelt me als voorbeeld van deugd Dominicus Savius voor, die weliswaar een vormloze broek aanheeft omdat hij teveel geknield zit, maar wiens boetedoening minder bloederig is dan die van Sint Aloysius; en hij spoort me aan om als voorbeeld van heilige schoonheid het zoet gelaat van Marie te aanschouwen.

Einde citaat
Na deze stichtende lectuur zijn wij dan maar gewoon gaan slapen.
De temperatuur was trouwens reeds te ver onder het behaaglijke “zangpunt” gezakt om nog maar op andere ideeën te komen.

Voor de devote geinteresserde; alle verdere informatie op de site
http://www.saintaloysiusgonzaga.com/

Ciao!

Saturday, November 19, 2005

Il condimento

Zoals bij vele belangrijke levensvragen is er geen eenduidig antwoord te geven op de vraag:”Welke sugo (saus) past er bij mijn pasta?” Iedereen heeft hier zowat zijn eigen mening over, strikte vaste regels zijn er niet. Waar het eigenlijk op aankomt is de juiste combinatie te vinden zodat het type pasta dat je kiest zoveel mogelijk van dat soort sugo dat je hebt vasthoudt. Capisce?
Zo zijn er bepaalde soorten korte pasta, die geribt zijn. Je hebt bv. De penne rigate, letterlijk penne met lijntjes, maar je hebt ook de penne lisce, de gladde penne.
Ik zal mij dan ook beperken tot het geven van een aantal richtlijnen voor een geslaagde combinatie.
Lange dunne pasta zoals spaghetti zijn het lekkerst met op tomaten gebaseerde sugo.
Lange platte pasta als linguine zijn heel geschikt voor pesto en sausen met vlees of vis.
Buispasta zoals rigatoni zijn gemaakt voor ragus.
Korte pasta als orecchiette kan je best combineren met groentensausen.

Keukenregels mogen natuurlijk geïnterpreteerd en naar eigen inspiratie straffeloos overtreden worden. Het belangrijkste is dat het gerecht aan tafel op , hmmm lekkerrrr! onthaald wordt.

Om al direct met een afwijkend recept te beginnen, geef ik u één van de eenvoudigste, maar voor de liefhebber lekkerste spaghettibereiding.
De kwaliteit van de olijfolie is uiterst belangrijk bij deze bereiding.

Het gerecht is oorspronkelijk afkomstig uit Rome, waar het “spaghetti ajo ojo” wordt genoemd. In deftig italiaans is dat “spaghetti aglio, olio e peperoncino”, in het nederlands kan je het wel raden zeker… Het gerecht is populair omdat het je helpt, na een avond goed te zijn uitgeweest, s’ morgens toch weer fit en monter op te staan. De droom van elke levensgenieter!
Het is zo eenvoudig dat, in welke staat je je ook bevindt (cfr. Eend met whisky), je dit gerecht toch kan maken.
Van deze spaghetti wordt ook gezegd dat je ze alleen maar kan (mag) bestellen en eten na middernacht.
De bereiding is maar een type kruiding, vandaar dat men eerder spreekt van een condimento (condire is aanmaken) i.p.v. een sugo.

Hoe je spaghetti kookt weten jullie al. Neem ongeveer 80 g per persoon en kook de pasta al dente. Hou deze apart.
Neem een grote pan en doe hier één soeplepel olijfolie per persoon in. Verwarm de olijfolie. Voeg dan per persoon één teentje look (gepeld, en middendoor gesneden) toe. Erg delicaat, want erg pikant is het vervolgens toevoegen van de gesneden chilipeper (peperoncino). Neem niet teveel, want dit overheerst snel de smaak! Je kan deze ingrediënten na het fruiten terug uit de olie nemen of je mag ze erook inlaten en mee opeten, dit naargelang hoe je je voelt bij de bereiding. Belangrijk is dat je de ingrediënten niet laat aanbranden. Er mag dus geen rook ontstaan, want dan is het naar de kl…n!
Voeg nu de gekookte spaghetti toe in de pan en meng voorzichtig met het oliemengsel.
Als afwerking kan je nog een weinig gesneden peterselie gebruiken.
Verdeel over de borden.
Voeg geen geraspte kaas toe!
Buon appetito.

Monday, November 14, 2005

Paris…je t’aime!

De lichtstad staat in brand, in lichtelaaie….Toch is de ontdekkingsdrang groot genoeg om de angst te overwinnen. We hadden enkele weken vóór de rellen een kamer geboekt in het 19de, helemaal in het noord-oosten (Nieuwe spelling?!) van Parijs, dicht tegen de hot spots van “het tuig”. Eenmaal ter plekke konden we snel vaststellen dat er van die uitvergrote beelden in de pers weinig overbleef in het straatbeeld binnen de ring van Parijs.
De auto zetten we voor alle veiligheid in een ondergrondse parking. Zaterdagmorgen bleek dit inderdaad niet overbodig geweest te zijn want in de nacht waren er 10 auto’s in vuur en vlam gezet in het 19de!!
Het hotel ligt dichtbij La cité della Science et de l’Industrie, beroepsmatig een punt van interesse voor Spaghetti, evenals dichtbij La cité della Musique, alwaar een prachtige tentoonstelling loopt met John Lennon in de hoofdrol. Vale la pena!
Ook veel metro gereden, veel securité onder de grond! Prachtig toch die metrostations, wat een verschil met onze “pré-metro”! Als je de metro neemt zit je middenin een coctail van rassen! Zwarte ,gele, bruine en ook blanke medemensen om je heen, dit is een echte “misto”.
Parijs ontdek je natuurlijk enkel als je erdoor wandelt , flaneert, loopt en kuiert. Af en toe stop je , maar nooit lang, want de verleidingen rond je zijn te groot om te laten liggen. Je slalomt van de ene straat naar de andere rue, van de ene wijk naar het de andere. Dé openbaring deze keer, want Parijs kan je niet in één keer leren kennen, was de buurt rond Saint Germain des Prés en dan vooral de restaurantjes en de koffiehuizen.
Shoppen doe je tot ’s nachts op de Champs Elysées, en geloof me je bent nergens alleen.
Musea zijn er te kust en te keur, elke maand loopt er wel een nieuwe tentoonstelling in een of ander museum. En ook hier schuif je voortdurend aan tussen de vele Parijzenaars.
Moe van het slenteren ga je dan graag een bar a vins binnen waar je met moeite kan kiezen welke lekkere wijn je vandaag zal proberen als apperitief.
Met de metro ben ja altijd snel in je hotelkamer, waar een warm bedje La Ingrita en mijzelf, uw reporter, ons geduldig opwacht.
Paris, alla prossima!

Geduld is een schone maar zeldzame deugd! Voor diegenen die op hun honger zitten kan ik melden dat er druk gewerkt wordt aan een vervolg op de pastasciutta, maar ik laat mij niet verleiden daar ook een datum, laat staan een tijdstip op te plakken. Patienza!!