De Algarve, nader bekenen.

De lezer die aandachtig de eerste foto van het vorige leesstukje bekeken heeft, zal zeker opgemerkt hebben dat er niet alleen op het strand onderaan de kliffen mensen staan, maar dat ook bovenaan op de rand van de klif een man poseert.
Zeker niet de schrijver van dit stukje, maar een visser met werphengel!
Die mannen, nooit een vrouwelijke visser gespot, hebben een wel erg riskante sport uitgekozen.

Tijdens onze wandelingen kwamen we ze op de meest onmogelijke klifranden tegen.
Zo hebben ze natuurlijk een “uitstekende” positie om te vissen in de oceaan, maar niet zonder risico. De kliffen zijn immers zowat 60 m hoog!

In het dorpje waar we gelogeerd waren, Carvoeiro, blijkt er ook een vissertraditie te zijn. Er is echter geen haven.
De kleine visserssloepen liggen op het strand en worden naar zee geduwd door ze te laten glijden over kleine houten balkjes die telkens van achter, naar vóór het bootje verlegd worden.
Vandaag gebruikt men deze sloepen om toeristen te vervoeren naar de grotten langs de kust.

Het is aangenaam vertoeven in de algarve, niet in het minst wegens het prachtige najaarsweer en de mooie omgeving die nog niet verstoord is door hoogbouw.
Ook in het najaar is de, al dan niet natuurlijke plantengroei nog weelderig bloeiend in deze kuststreek.Eens je het binnenland inrijdt zie je echter wel dat het daar minder vruchtbaar is en dat het er tijdens de zomer waarschijnlijk gloeiend heet wordt.

Maar wij hebben nu wel van het zonnetje genoten.

Algarve, een eerste impressie.

Deze herfstvakantie in de Algarve, was een aangename kennismaking met de indrukwekkende klifkusten in het zuidwestelijk deel van Europa.

Het uiteinde van een continent met prachtige kalkformaties opgebouwd uit sedimentlagen van schelpdieren die nog goed waarneembaar waren in de rotsen.


We hadden deze locatie last-minute gekozen omdat de weersvoorspellingen van de spaanse en portugese meteo zo veelbelovend waren.
De weergoden hebben ons inderdaad, van zaterdag 31/10 tot zondag 8/11, niet ontgoocheld.
Een volle week zon en temperaturen boven de 22 graden blijkt hier in november geen echte uitzondering te zijn.

Vandaar dat deze gewesten zééééér in trek zijn bij onze engelse vrienden die zich hier met al de pubs en the english food al snel thuis voelen.
Ook de duitse medemens loop je (sehr) frequent tegen het lijf.

Het is trouwens dank zij de duitse-online-tak van het neckermann reisagentschap en via de flüghafen van Köln-Bonn dat we hier geraakt zijn.
Een prima organisatie die ons met een taxibusje van het vliegveldje van Faro naar ons hotel in Carvoeiro voerde.

Het hotel Baia Cristal heeft ons een prima verblijf bezorgd in een aangename ruime kamer met tuin.

Zwembad en ligstoelen rondom waren onweerstaanbaar en een vast onderdeel van onze dag die we meestal aanvulden met een bezoek aan het prachtige romantische strand vlakbij het hotel: Praia de Centeanes

We maakten er een echte sportieve vakantie van door elke dag, of bijna elke dag, een twintigtal km te wandelen over en langs of onder de prachtige kliffen die zich naar oost en west uitstrekken.

Ter illustratie voeg ik nog enkele beelden toe die toch enigszins een idee geven van de panorama’s die we tijdens onze wandelingen konden bewonderen.