Golfo di Napoli bis

Tweede etappe: la citta di Napoli
Het is niet de eerste keer dat we Napels bezoeken, maar telkens weer worden we verrast door de chaos in deze stad.
De oude benedenstad, het centro storico, verstikt onder de uitlaatgassen en het lawaai van het drukke verkeer dat doordringt tot in de smalste straatjes.
Hier zijn heel wat kunstschatten verborgen in de ontelbare kerken en kapellen die er vanbuiten allemaal even groezelig uitzien. Het ontbreekt de stad duidelijk aan geld om al deze historische gebouwen te restaureren. Enkel de Duomo, met de kapel van de stadspatroon San Gennaro verkreeg de nodige opsmuk.
Hier voltrekt zich immers drie keer per jaar het voor de stad en zijn inwoners belangrijk mirakel van de “liquidificatie van het gestolde bloed” van de martelaar Ianuarius uit de 4de eeuw.
Het bloed wordt bewaard in een glazen ampul gevat in een zilveren houder. Bij het schudden van de ampul wordt het bloed vloeibaar en dit brengt voorspoed en welvaart in de stad. Voltrekt het mirakel zich niet, dan wordt dit beschouwd als een slecht teken en is onheil over de stad te verwachten.

Je moet zeker enkele dagen acclimatiseren om Napels te leren appreciëren, al blijft het steeds een stad die niet te vergelijken is met enig andere italiaanse stad. Napels is een menging van culturen met een sterk accent spaans en een wanorde die echt mediterraan aandoet. Dit is een ander Italië dan dat van het noorden.
Schitterend is natuurlijk haar ligging aan de baai met het uitzicht op de vulkaan! Zo bestaat er geen tweede.

Niet te missen is het nationaal archeologisch museum van Napels met zijn vele mozaïken en wandschilderingen uit Pompei.

Rondom de oude stad zijn er drie heuvels waarop Napels verder is uitgebouwd naarmate haar bevolking aangroeide.
Via de funiculare kom je snel in deze nieuwe, rustigere buurten.
Hier, op deze strategische plaatsen, vindt je ook nog een fort, een abdij en een voormalig koninklijk paleis ingericht als panicoteca of museum van schone kunsten.

La vera pizza Napolitana is een ander monument van deze stad. Elke napolitaan is er fier op dat hij hier de échte pizza kan eten, liefst dan nog in één van de talloze eenvoudige pizzerie die de stad rijk is.
Iets wat je echt enkel in Napels vindt is de gefrituurde pizza, lekker, maar enkel aan te raden als je een ijzeren maag hebt.
Andere typische lekkernijen zijn de sfogliatella, een gebakje gevuld met zoete ricotta en de baba, een cake doordrenkt met rum.
Gelukkig hebben we veel gewandeld zodat de opgenomen energie ook terug verbruikt werd!

Golfo di Napoli

Eerste etappe: Paestum

Een geslaagde landing op het kleine vliegveld van Capodichino-Napels, een aangepaste rijhouding met de huurauto door deze chaotische voorstad van Napoli en wij waren vertrokken naar onze eerste bestemming in de golf van Napels.

Paestum ligt zowat 100 km meer naar het zuiden aan de kust in de vlakte van de rivier de Sele.
Na een kort koffieritueel, dat wij trouwens dagelijks zouden herhalen tijdens de volgende weken, namen wij de kustweg van Sorrento naar Salerno, beter bekend als “la costiera Amalfitana”. Een route langs een van de mooiste kustlandschappen van de wereld: achter ons de imponerende Vesuvius, voor ons steile kliffen, een azuurblauwe zee, aan de bergwand klevende dorpjes, citroenbomen en smalle kronkelende wegen!
Amalfi is nu een rustig toeristische oord, maar was vroeger één van de 4 grote zeevarende stadstaten van Italië naast Genua, Venetië en Pisa.

Ons hotel ligt goed verborgen tussen het groen en is voorzien van een groot openluchtzwembad waarvan het water echter nog wat te koud blijkt te zijn om genietbaar te noemen.
’s Morgens echter kunnen wij genieten van een ontbijt in de zon aan het zwembad. Als men je dan ook nog de krant brengt, dan mag je zeggen dat de dag goed begint.


Paestum is de belangrijkste Griekse archeologische site ten zuiden van Napels. De Grieken stichtten het in de VI de eeuw voor Christus en noemden het Poseidonia.
De Romeinen veroverden de stad in de III de eeuw voor Christus en veranderden de naam in Paestum. In de IX de eeuw na Christus, verwoesten de Saracenen de stad. Paestum werd herondekt in de 18de eeuw en is nu bekend om zijn Dorische tempels die quasi intakt overeind staan. De stad was volledig omwald en ook nu nog kan je het grootste gedeelte van deze verdedigingsmuren aanraken. Er is ook vlakbij een klein maar interessant museum opgericht waar o.a. “ il tuffatore”, de duiker te bewonderen is, één van de weinige geschilderde overleveringen van de griekse cultuur.

Op culinair vlak zitten we nu middenin het centrum van de mozzarella, en dan maar bepaald de onovertroffen mozzarella di bufala. Heel de vlakte van de Sele is bezaaid met veeteeltbedrijven en caseificia, kleine bedrijfjes waar deze verse kaas bereid wordt.
Deze kaas wordt best begeleid met een geutje olijfolie extra vergine en een glaasje plaatselijke witte Falanghina wijn.

Sociale contacten lopen vlot tijdens eten en drinken. Maria Rosaria, mijn italiaanse collega, die sommige van jullie zich ongetwijfeld nog herinneren, en haar familie nodigden ons uit om het weerzien in Salerno te beklinken. Ze doet al mijn lieve collega’s trouwens de beste groeten!