Amsterdam, de laatste dag

’s Morgens, zo rond 9 uur worden we gewekt door het ruisen van de bomen in het amsterdamse bos en door de toeloop van behoorlijk wat frisse amsterdammers die een balletje komen kloppen op één van de indoortennisvelden van het sportcentrum waarvan het hotel deel uitmaakt.

Ingrid beslist om de dag te starten met het trekken van enkele baantjes in het hotelzwembad. Daarna, met flinke trek naar het ontbijtbuffet!

De kamer moet vrijgemaakt worden, het hotel is immers uitgeboekt voor de zaterdagnacht.

De meeste betaalbare deftige hotels in Amsterdam zitten inderdaad vol op zaterdagnacht.

Misschien heeft de marathon van A’dam die op zondag 18 oktober gelopen wordt hier ook wel wat mee te maken.

Onze bagage plaatsen we in de auto en we starten met een wandeling langs de watersportbaan vlakbij het hotel.

We nemen opnieuw de bus tot het centraal station deze keer..

Daar kan je inschepen voor een rondvaart op het IJ en de grachten.

Vermits het prachtig weer is, lijkt dit ons een mooie gelegenheid om de stad beter te leren kennen vanaf het water.

We vaarden o.a. vlakbij een replica van een 17de eeuws schip, waarvan ik de "spiegel" vastgelegd heb met de gsm.

Ingrid was één en al aandacht tijdens de becommentarieerde rondvaart.

We varen een uurtje rond en passeren vele bruggen en 17^de eeuwse herenhuizen op de Herengracht.

Na de rondvaart lessen we onze dorst op het terras van café de Zon op de nieuwmarkt waar we een mooi uitzicht hebben op één van de weinige middeleeuwse gebouwen, de Waag.

Het wordt nu stilaan tijd om een bezoek te brengen aan onze italiaanse vriend.

Galerie Witteveen op de Keizersgracht toont werken van hedendaagse kunstenaars, http://www.galeriewitteveen.nl/index.php/

De nieuwe panelen van Roberto Schiavi, hij schildert net zoals de vlaamse primitieven steeds op houten panelen en niet op doek, zijn imposant in hun eenvoud.

De onderwerpen zijn telkens met een erg fijn penseel of stift aangebracht op een meestal zwarte achtergrond. In elk werk is erg veel tijd geïnvesteerd.

Na een rondleiding voorzien van de gepaste commentaar door de kunstenaar staan we een uur later terug op de Keizersgracht.

Tijd om wat te eten.

Van de eigenaars van de Galerei hebben we een tip gekregen om lekker Chinees te gaan eten. Niet in een toeristische buurt, maar in een grote zaak waar ook groepen chinezen aan grote ronde tafels typische gerechten komen eten.

Dit Chinees restaurant vind je nabij het Rembrandthuis, in de Jodenbreestraat.

Na deze lichte maaltijd van gestoomde en gewokte spijzen bevonden we ons in de juiste stemming om de terugrit aan te vangen.

Back home.

Amsterdam, de eerste dag.

Vrijdagmorgen 16 oktober, eerder rond de middag, want op onze vrije dagen houden we ervan om wat langer in bed te blijven, laden we onze reiszakken in de auto en trekken de deur achter ons dicht.

De autorit voert ons langs Breda en Utrecht naar Amsterdam, de hoofdstad van Nederland, en zowat 160 km verwijderd van onze deur.

We kennen de stad wel van vorige bezoeken, en willen onze kennis ervan graag verbreden, maar de echte reden dat we in Amsterdam zijn, is een uitnodiging, op een zaterdagse vernissage, van onze italiaanse vriend kunstenaar Roberto, die hier een aantal van zijn recente werken tentoonstelt in een gallerij op de Herengracht.

De aandachtige lezer van ons vorige verhaal zal zich herinneren dat we zonder fototoestel zaten. Dat ongemak is momenteel verholpen, dank zij een bezoekje aan de fnac in de loop van deze week en dus nà onze Amsterdam ervaring.

Toch hebben we foto’s genomen gedurende onze uitstap.

Wel ja, in de zomervakantie, nu reeds enkele maanden geleden, kochten we een gsm met ingebouwd fotoapparaat, dat we tot voorkort nooit gebruikten.

Uit noodzaak in Amsterdam hebben we dat dus wel gedaan, op hoop van zegen, want zonder enige ervaring. De foto’s zijn natuurlijk kwalitatief niet wat de lezer van deze blog van ons gewend is.

Maar, het resultaat val wel mee vind ik vooral als je beseft dat ik erin geslaagd ben om deze foto’s met Bluetoothoverdracht van gsm naar pc te zenden.

Terug naar Amsterdam nu.

Na enkele intense webzoekdagen had Ingrid een pracht van een modern hotel met zwembad gevonden dat nog redelijk betaalbaar was én in de buurt van het centrum lag.

Zuiver hotel en spa én sportcentrum Amstelpark ligt in Amsterdam Zuid, nabij het Amsterdamse bos vlak naast de watersportbaan. Zeer de moeite waard zoals je mij hier ziet in onze kamer.

Kijk verder op hun site: http://www.amstelpark.nl/nl/spa-zuiver/

Met de bus naar het centrum nu.

We stappen af aan het museumplein aangetrokken door het café van het concertgebouw dat achter een glazen wand ligt te schitteren in de zon.

We hebben inderdaad geluk met het weer in A’dam. Meestal zonnig met af en toe een wolkje vormt een prachtig decor voor een stadsbezoek, en als het dan al eens even regent, dan vluchten we het museum in.

Het Rijksmuseum is ondergebracht in een machtig, prachtig gebouw dat echter sinds jaren in renovatie is, zodat zoals op een bord aan de ingang staat niet alle zalen open zijn voor het publiek.

Eén van de voordelen van hier ’s vrijdags te zijn is natuurlijk dat er geen files zijn aan de ingang van de musea. Toen we hier zaterdag weer passeerden, stond er een menigte aan te schuiven om de Nachtwacht te kunnen bewonderen. Ook de andere werken uit Hollands Gouden eeuw zijn prachtig om te bekijken.

Spijtig dat een aantal bekende doeken van Van der Meer uitgeleend waren aan o.a het Metropolitan in N.Y.

Tenslotte, voor een korting met onze leraarskaart moet je bij de hollanders niet afkomen, die lachen ze vriendelijk weg.

Na deze culturele verrijking ging het langs de bekende en drukke as, Leidseplein, Leidsestraat, Kalverstraat naar de Dam.

Hier stond pal voor het koninklijk paleis een enorm rad en nog enkele andere kermisattracties omringd door eet- en drankkramen waar de vele toeristen rondzwermden.

Wij besloten om richting Café de Jaren te gaan. Een moderne gelegenheid met terras op de gracht waar je rustig de krant, zelfs de Standaard en il Corriere della Sera kan lezen terwijl je een glas drinkt of wat eet. Een aanrader. http://www.diningcity.nl/cafedejaren/

Dineren hebben we daar echter niet gedaan. Ik had immers van een goede collega en amsterdamkenner een eettip gekregen.

Bazaar, waar je kan genieten van de noord afrikaanse keuken. http://www.bazaramsterdam.nl/

Met de tram nu verder gereden tot de Albert Cuypstraat waar de gemeentereinigers nog druk de straat aan het ruimen waren van de marktactiviteiten die er dagelijks plaatsvinden.

In de Bazaar was het gezellig druk. Gelukkig vonden we nog een tafeltje op het verdiep.

We kozen voor de specialiteit Bazar bizar (van vis) en enkele plaatselijke biertjes.

Terwijl we op ons eten wachtten liepen de garçons af en aan met geweldig grote dienbladen beladen met enorme kommen vol dampende spijzen. Eén van die buitenmaatse borden werd op ons tafeltje gezet. Verschillende soorten gegrilde en gefrituurde vis op een bed van rijst smaakten bijzonder goed in een oosterse sfeer die nog versterkt werd door de loungmuziek die uit de boxen vloeide.

Het eten was gelukkig niet te zwaar net zoals de rekening. Na een korte wandeling bereikten we weer de bus die ons naar ons zacht bedje bracht.

Ecoroute

Maandag vrije dag.

Maandag 12 oktober is een zonnige vrije dag.

Ingrid en ik, we maken er een sportieve vrije dag van en gaan fietsen.

We proberen natuurlijk altijd het aangename aan het nuttige te koppelen, en dus rijden we vandaag een voorbereidende want gewijzigde ecorroute.

Het zit namelijk zo.

Sinds decennia ga ik elk jaar samen met enkele collega’s en enkele klassen, in het kader van de lessen wetenschappen, naar de kerncentrale te Doel.

Aan dit bezoek koppelen we dan een sportieve en ecologische verandwoorde fietstocht van een goede 30 km: de bewegwijzerde ecoroute in de polders rond Doel.

Vorig jaar was deze route, wegens wegeniswerken, gesloten. Dit jaar wordt ons een gewijzigde route voor de wielen geschoven, die wilden wij natuurlijk eerst even gaan verkennen.

De wijzigingen zijn te wijten aan het teruggeven aan “de Schelde” van de Hedwigepolder. Een door de Zeelanders aangevochten gevolg van de overeenkomst tussen Vlaanderen en Nederland i.v.m. het uitbaggeren van de Schelde.

De nieuwsvolgende lezer weet hier ongetwijfeld meer van dan de schrijver dezes.

Cabriogewijs verplaatsten wij ons naar de kerncentrale te Doel, waar wij mits een voorafgaand telefoongesprek met het “infocenter” gratis over enkel fietsen konden beschikken.

Na enkele fietskilometer, bereikten wij reeds ons eerste doel, nl. het bevoorradingspunt “de Schoof”, waar ik een afspraak maak om hier met de leerlingen “boterhammen” te komen eten.

Wij hadden geen boterhammen mee, dus keken wij de spijskaart in en lieten wij ons even gaan….

De cafébaas vertelde ons nog dat dit het laatste jaar zou zijn dat we hier konden stoppen met de leerlingen vermits hij ook onteigend wordt als de Hedwigepolder “potpolder” wordt.

Met dit nieuws stapten wij terug op de fiets om onze route verder te zetten langs mooie dijken en lange rechten dreven in het platte land, dat van de boeren is (of was).

Bij het verdronken land van Saeftinghe aangekomen klommen we de dijk op om er een mooie foto te maken van de schorre.

Duizend bommen en granaten, val nu dood, mijn digitaal fototoestel, dat zo trouw al onze reisverhalen gediend had, en dàt gedurende meer dan 7 jaar, weigert dienst!!

Niks aan te doen. Nieuwe batterijen, strelen, kloppen, blazen en wrijven …niets brengt verandering in de rusttoestand van dit toestel.

Dus foto’s van het verloop van onze rit, vergeet het maar!

Maar niet getreurd en getreuzeld wij fietsten verder onze route en planden ondertussen reeds een zoektocht naar een nieuw digitaal en compact fototoestel.

Uitgewaaid, moe maar voldaan bereikten wij enkele uren nà ons vertrek, opnieuw het vertrekpunt.

Mooie dagen in september bis

Het weekend van 26 en 27 september voerde ons meer zuidelijk, meer bepaald naar het departement Pas de Calais, met zijn prachtige Côte Opal waar je mooie lange strandwandelingen kan maken.







We begonnen met een eerste stop in Gravelines, een mooi omwald stadje (citée de Vauban) dat via een gekanaliseerde rivier verbonden is met het Petit-Fort-Philippe aan de kust.




Na onze wandeling, die de appetijt wat aanscherpte, kozen we een zonnig terrasje uit, au retour d’islande heet de zaak, waar we ons een lekkere zeevruchtenschotel lieten smaken. Wist je dat les moules de bouchot hier in de buurt gekweekt worden op rijen van palen! Klein maar zo lekker. Kijk maar eens op deze site: http://www.au-retour-dislande.com/index.php

Na dit middagmaal spoedden we ons richting Calais waar we een kamer geboekt hadden in het cottage hotel. Voor de geïnteresseerden, kijk maar eens op: http://www.cottagehotel-calais.com/intro.htm
Een leuk hotelletje buiten het centrum van Calais.

Zoals je wel kan vermoeden met zo’n naam, wordt het vooral door engelsen gefrequenteerd, hetgeen opzich niet echt een nadeel is natuurlijk. Je ziet die mensen toch enkel ’s morgens bij het ontbijt en ze eten meestal enkel corn flakes.
Het restaurant van dit hotel hebben we nog nooit uitgeprobeerd, omdat we liever in het centrum van Calais dineren waar we een brasserie parisienne kennen met mooie schotels en kleine prijsjes.
Zaterdagavond, na het shoppen dus, wandelden we naar ons restaurantje, au vieux fourneau, waar we een excellent menuutje eten.

Zondag is een mooie dag, ’s morgens nog wat fris, maar na een uitgebreid ontbijt, heeft de zon al haar best gedaan om de zeelucht op te warmen, zodat het aangenaam wandelen wordt in de duinen van Sangatte. Daarna, met ons dakje open, wordt het cabrio rijden naar de mooie Cap Blanc Nez.



Wissant is de geschikte plaats voor het aperitief, en dat dachten al die andere zondagsmensen blijkbaar ook, zodat het gezellig druk wordt in de brasserie Chez Nicole.
Een paar dorpjes verder ligt Audresselles, een klein vissersdorpje zonder haven,waar de boten op strand getrokken worden met tractors. Een mooi spektakel op een prachtig strand. Hier kan je vis en schaaldieren kopen bij de visser in de straat en dus ook lekker eten.
Na een laatste wandeling met ondergaande zon over de zee, keerden we terug richting Jabbeke, waar we natuurlijk in de file op de E40 naar Gent verzeild raakten.
Een aanrader deze nabije franse kust.

Mooie dagen in september.

Ingrid en ik, wij genieten sinds dit schooljaar allebei van een halftijdse lesopdracht.

We hebben, zoals gevraagd, samen dezelfde dagen vrij hetgeen perspectieven opent bij het invullen van de vrijgekomen tijd.

Het voorbereiden van de lessen wordt nu snel afgewisseld met het voorbereiden van de uitstapjes in de lange weekends.

Voor de eerste uitstap, tijdens de heerlijke nazomer in september, zochten we het niet te ver.

Vorig jaar verkenden we reeds de mooie oostelijke omgeving van Eindhoven, dus nu werd het opnieuw een weekendje fietsen in de noord brabantse heide nabij Eindhoven, maar dan aan de westrand.

Prachtige geasfalteerde fietspaden door de heide, uitstekende voorzieningen, veel fietscafés maar af en toe toch ook verwarrende aanduidingen.

We verbleven te Veldhoven in een oud nonnenklooster omgebouwd als prachtig NH hotel met zwembad en fietsverhuur. Kijk maar eens even op : www.hotels.nl/nl/veldhoven/nh/

Maandag 21 september maakten we een pittige marathonfietstocht langsValkenswaard tot de abdij van Achel aan de belgische kant van de grens. Prachtig!